Bögrümde Yokluğunun Kanaması

ben artık yağız atlar koşturuyorum uzun geniş yeşil vadilerinde
sallanan yelerini okşar gibi rüzgarda çocuğun
yemyeşil gözlerine takıyorum umutlarımı
ben artık buluttan evler kuruyorum pencereleri buğulu akşam
bahcesinde deniz
denizinde alabora olmayan yelkenliler
ve derinliklerinde boğulmayan aşklar düşlüyorum boyuna
neresindeyim söyleyermisin
sokak çocuklarının uzun kirli sacları arasında dolaşan bit
sen değilmisin bu tablonun değişmeyen en bilindik oyuncusu
ey ıslıklarımda büyüttüğüm yalnızlık
ne sen kanatabilirsin artık ellerimi
ne dişliler arasında zincir gibi döner durur hüzünümün akşamı
şimdi bir eylemdir sadece
etinin etimden kayıp gitmesi

bir gün başladığım yerde sonlayacam bu hayat yolculuğunu
birgün herşeye rağmen tüm yaşanmışlıklardan arınarak elbet
ve sırf senin icin koyulacağım yola.........
oyuklarından arındıramadığım beynim
cografyasını değiştiremediğim kalbimin en sol yanına
sızdırarak seni
tek yolun sana olduğuna eren aklımla
kaçak girdiğim geminde sana mülteci
boğulacağım belkide
ne filikalar inecek suya
ne deniz yoracak
rüzgar olacağım inadına rüzgar
ve sırf senin icin sana poyraz
tarayacağım saçlarından bensizliği

BENBAHAR1111