affet
suyun sakinliğiyle sarıl boynuna
boğmadan kendini
usulca
affet
korkuların büyüyor sen onları bekledikçe
gerginliğin damarlarında yol alıyor
başkasının avucuna bırakıyorsun taşları
seni incitsinler diye
kendini affetmedin diye
tüm bu telaşların
verdiğin en büyuk ceza kendine
affet
suyun sakinliğiyle sarıl boynuna
boğmadan kendini
usulca .z
18h
Kayıt Tarihi : 22.3.2020 23:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!