Boğazımdan geçmiyor

Israr etme Anne
İştahım yok, hiç acıkmadım
Orada bir çocuk ağlıyor
Sağır kulaklar, kör gözler
Masumiyetini çalıyor
Engel olamadım

Tabağımda cansız bedenler
Kapkara çaresiz eller
Bir lokma ekmek için
Kömür denizinde boğulan
Minnacık umutlar, küçücük hayaller
Elimi uzatamadım

Yarısı eksik soframızın
Artık komşum selam vermiyor
Nedenini sordum, oda bilmiyor
Anne ısrar etme, hiç acıkmadım
Her lokma gözyaşı
Bu düzen boğazımdan geçmiyor