Boğazımdaki Yangın Şiiri - Evren Bılgın

Kavrulmuş toprak gibi içim,
Bilmiyor kimse susuzluğumu.
Ne dilim kaldı ne damağım,
Gün be gün kuruyorum.
Kor alevler gibi boğazımda bir ateşten yumruk.
Bir çıkası var ki içimdeki öfkenin,
Kadim ejderhalar gibi püskürterek tüm alevlerini ruhumun.
Yaksa ne var ne yok, öfke duyduğum.
Desem, ne derim diye düşünürken farkına varıyorum,
Ateşten kelimelerimi anlayacak kaç kişi var etrafımda?
Sussam mı? Desem mi?
Ateşten bir dilemmanın tam ortasındayım