Boğazımda İp Ayak Altımda Sehpa

Saçlarını salarken gecenin siyah boşluğuna
Teninden boşalır içinde biriktirdiğin acılar
Suların akıp durur uçurumların ince sızısına
Yıldızlar dolar karanlığa düşersin yalnızlığa

İçine hapsolduğun çekirdek asla yeşermez
Bütün fidanlar sürgü verir sen hala kıştasın
Ne olur ellerin küsmesin ellerime ne olursun
Seni ben tırnaklarımla kazıya kazıya sevdim

Yaşamak bir ağrı gibi girer sensiz yüreğime
Bu yürek nasıl çarpar nasıl yaşarım ki sensiz
Bir dünya ki sivrisinekle kan ile savaşla dolu
Damarımda sen varsın öldürme beni ne olur

Dağlar baş kaldırır ovanın yemyeşil çayırına
Çimenler otlak olur koyunu kuzuyu doyurur
Oysa ben açım aşka sevgine sana muhtacım
Ben ne ağacım ne dağım senin gibi insanım

Yaşamak bıktırıcı bir işkenceye dönüşürken
Gözlerim kan çanağına dönerken kıpkırmızı
Sade sana bakınca ben soluk soluğa yaşarım
Boğazımda ip ayak altımda sehpa olsa dahi