Boğaziçinden Sarıyer’e Bakarken

Bir zaman boğazdan Sarıyer’i izleyerek insanları seyre daldım
Bu ne güzellik böyle! Denizi cilveli,doğası süslü bir gelin sandım
Methini izah için hoş sözcük aradım gönülden, inan ki bulamadım
Gördüğü an lal oldu sözüm,tümcenin aksine kifayeti bitti dilin.

Ada ada parsellenmiş ormanı, yeşili yok edilmiş
En görkemli koyuna yüksek surlar çekilmiş
Her bir kapı önüne asi nöbetçiler dikilmiş
Her şeye rağmen direnmiş, görüntüde bitmemiş mecalin.

Uzak mesafelerden seyredince, engin deniz cennet misali
Sahiline inince etraf inceden inceye ayaz ve sisli
Yolları geniş güzel kavisli belki halkı için kasisli
Sarıyer’im yeşili mavisiyle bol güneşli, ferahtır her yerin.

Denizinde yüzüyor gemiler irili ufaklı çeşit çeşit
Geziniyor insanlar, gayet dertli, yerliyle yabancı eşit
Yükü bizim olsun, neması, bütün dünyanın işit!
Görün bu güzide beldeyi, bilhassa gençler değer bilin!

Sarıyer’de tanrı misafiri olarak, sessizce bir mekana oturdum
Düşündüm içli ve derin, yavaşça zihin kemiren fikirleri uçurdum
Maziden pay alarak gelecek günler için güzel hayaller kurdum
Sarıyer’de bir ben bildim ve gördüm, bir de kulağı duydu yerin.

Sarıyer’in böreği sıcacık ve taze, bir de tavşan kanı çayı lezzetli
Görünür karşıda Yuşa nebi heybetli, gayet vakur bazen de izzetli
Denizel iklimde insanı neşeli mi neşeli, dertlisi yüreğinden dertli
Sesi kendine göre yüreğinden ılgıt ılgıt çıkıyor her bir şahsiyetin...