Boğaziçi'nde Üşümek Şiiri - Gökhan Tan 4

Bir namus işçiliğiyle gelmişim
Kıyıda raks eden alımlı cadılara,
Her güzel nasılda aynaya bakar yüzündeki soysuzlukla
Adında tüneyen
ahu pençeli bir kahpe
soymuş Anadolu'yu
Doymaz bilmez iştahasıyla

Barış sükuneti getirir
Neyse isimde kalsın bu.
Kocası metresinin koynunda
Kendi azarlayan boncukları bileylemede,
Köpekler inceden bir saz çalar
hekimoğlu türküsunün ardında
Boynundan yapılmış belirsiz bir kuyu görünmeden

Mertlik soyadların kulluğunda saklı,
Emir demiri keser de
emreden alçaktan eser sağanak sağanak,
Cansuyu ise delirmiş
doruklara akmaktadır artık

Kelimeler susar faşizmin Ağa babalarından,
Neyseki söz eylemde tükenir
Bir gün yerini bula diye,
Ruh yoktur aç köpeğin dimağında
ancak hırlar bir perdenin gerisinde