Boğaziçi'nde Martılar

Martılar uçar Rumeli Hisarı’nın üzerinden
Boğazın mavi sularına düşer
Gümüş kanatlarının ışıltısı;
Düşlerindeki İstanbul’u arar
Uyuyan zaman kesitinde…!

Gün doğusuna doğru uçar,
Gecenin ayazının bir azap gibi çekilmez yükü üzerinde…
Umutsuz çığlıklarında ölgün sevda türküleri
Bir şelale gibi şafak vakitlerine doğru akan gecede,
Geride ayazı bırakarak kaybolan bulutların
Gölgelerinde sevgiyi arar umarsızca…

Günün ağarmasıyla
İnsanlar belirir kıyılarda…
Kiminin dudağında
Eski Hollywood filmlerinden bir ıslık,
Kimilerinin de çatlamış dudaklarında
Güne umut olan yanık bir ezginin mırıltısı
Anadolu’dan…

Simitçilerin insanın içini ısıtan sesleri
İşe yetişmek için zamanla yarışan insanların telaşları
Ve gümüş kanatlı martıların çığlıkları
Kaybolur
Rüyadan uyandırdığı İstanbul’un sesine karışarak…