Boğaziçi Şiiri - Mehtap Abdi

Boğaziçi, mavi sevdam
Gül bağındaki goncam
Güneş sende doğdu ruhuma
Gece koynunda rüyam

Ufka değen gözlerin
En büyülü mavisi
Mehtap vurgun diye sana
Yıldızlar kıskanır seni

Aşktan öte tutkusun
Hayal ötesi gibi
Ruhumu sarmaladın
Taze baharlar gibi

En kuytu karanlıkta
Buldum gizli haleni
Masalsı tılsım gibi
Kapladın, şu fukara benliği

Geçmişten geleceğe
Erenler söyler seni
İstanbul unutur mu
Aşk şerbeti içeni

Sarayburnu, Çamlıca
Derken dağılır keder
Eski bir plaktaki gibi
Güllerde gizli nameler