İstanbul,
Her mevsimde
Kendine has güzelliklerle görünür.
Sonbahar,
Boğazın iki sahilinde
Rüzgârın maviliğine bürünür..
Deniz mavi,
Gök mavi,
İhtiyar çınar mavi;
Kaderini denizden bekleyen
Balıkçının gözyaşları mavi..
Bir kalmaya gör “Emirgân” da
Ilık, sisli akşamlara dek..
Bir kalmaya gör “Âşiyan” da
Mehtabın ondördüne dek..
Boğaz hırçınlaşınca,
Seyrine doyum olmaz,
Bulutlar alçalınca
Ruh, bu sihirli âlemden kurtulamaz.
“Vaniköy” de deniz,
Uykudan yeni uyanmış gibi sessiz;
“Küçüksu” dan, “Hisar” a koşan hayallerimiz
Çocukluk günlerinden habersiz,
Uzak düşünceler peşindeler...
“Kanlıca”, içiçe girmiş yalılarıyla,
Yaşar eski günlerin hâtırasını
Bırakmaz kimseye tatlı rûyasını.
Kayıt Tarihi : 20.5.2015 18:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Allah taksiratlarını affetsin.
derin çukur, çukur
binlerce gözeler, gözeler
nice dereler ırmak, ırmak
dolmuş çukura, çukura
iki komşu çukur arasında bir çukur daha
iki boğazla sarılmış
iki denize
egeye ve kara denize
bir şairde semtten semte insanlara sarılmış
bakışları mavi
hasreti alçalan bulutlar
uzak düşüncelere seslenir
bir benliği var geçmişten geleceğe
duyguları kavuşur
böyle şiir görmedi
her gün kendini aşıyorsun antolojim
TÜM YORUMLAR (7)