Boğaziçi Şiiri - Ahmet Cemil Atay

Işıltı fikirler ve üzerlerinde yarım kişilikler üçüncü sınıf çalgılarla boğaza sürülmüşler
Gece mehtabı koynunda akıntıyla taşıyan masmavi sular ve de kahır taşıyan koca canavarlar
Issız bir yokuşta sarmaşıklardan tutunmuş bir kelebeğin kanatlarına cellât kör bir kedi
Efendisi Bebek sokaklarında ulu orta ve arsızca elinde bir kadeh dilinde kirli melodi

Ahşap konaklardan kırma cumbalı evler, köşelerinde rengârenk çiçekler
Arnavut kaldırımlara sessiz bir akşam ve hüzünlü bir gece konmuş
Ay mersiyeler düzmekte, sinsice boğaz efendilerinin gecelerine sokulmuş
Çıkmaz sokaklarda kırkında genç kızlar bastonlu delikanlılara kıkırdamaya soyunmuş

Bir melodi yayılıyor göklerden ve yerden gökkuşağı renginde
Hüzün, aşk, tutku hepsi bir çanakta yoğruluyor ve ah oluyor bir ermeni dilberin yüreğinde
Mahçupyan yağmursuz günün basık dilimlerinde geceye zaman sayıyor
Beyaz mendili, dilinde aşk ninnisi, mahallenin güzeli ve babası kör aksi kilimci

Boğaziçi yalnızlığını örüyor insan suretlerin toprak bedenlerinde
Eğlence elinde bir sicim, yüzünde bir gaddar cellâdın gülümsemesi
Tarihin sayfa sayfa yapraklarını dürüyor bir insan gömleğinde
Geride kalan yıldız yokuşlarından kayıp bir zindandan bir ruhun inlemesi