Boğazda Sen Vardın Şiiri - Utku Demir

Dalgın bakışlar
Kirpikleri ıslatıyor
Boğazın bu sabahki tutumu
Acaba bundan mıdır?
Durgun mu durgun
Henüz güneş doğarken
Tek bir işaret yok
Beni selamlayan hırçınlığından
Dalmış enkazların arasına
Çıkaramıyor kederleri
Hiç aldırmaksızın
Şafağın kızıllığına

İçine çekiyor beni
Teorisiz girdabıyla
Uğultusu yükselip
Çarparken göğe
Sen çıktın karşı kıyıdan
Boğazdan farksızdın
Sönük ve neşesiz
İhtişamın çökmüştü yorgunluğundan

Bırakmaktı kendini çaban
Kaldıramıyordun beyaz yelkenlerini
Rüzgarla gönderdiğin bakışlar
Söyleyemediklerini anlatırcasına
Usulca sarıldın küreklerine
Kırık dökük taşıdığın
Yaklaştıkça gönlümdeki aynaya
Korkuyordun yansıyan yüzünden

Uyandırdı güç mücadelen
İnindeki ihtiyar boğazı
Dalgalar yarattın düşüncelerden
Kayalardan dönmekte tehditi
Duraksadın yavaş yavaş
Daha yorulacağın tereddütünde
Dönüp dönüp baktıkça arkana
Karşında bağlandığın halatlar
Koparmak ürküttü
Kala kalmak dayanaksız
Oysa kendin vardın
Benim de ömrüme bedel

Yüreğini göremeyişindi
Seni canice kırbaçlayan
Yargıların kararların olunca
Maalesef saklandı narin duygular
Bir anda bulutlar koştu gösteriye
Yağan sana benzer yağmurda
Gökkuşağının cıvıl cıvıl renkleri
Süsledi boğazı sarmalayıp

Alamadım duygularımı senden
Ağladım kahrolası manzarada
Ufacık yüreğinde unutulanlar
Boğazın derin sularına damlarken
Görüyorsun bir bir boğulmaktalar
Bırak yüzsünler özgürce
İçimi bir daha bölüyor halin
Gönderdiğim senli dizelerle
Boğazda kalpten öpüşürken
Gidiyorum ben ağlayarak
Ya seni bir daha göremezsem...