Boğazda Akıl Dönmesi Şiiri - Mustafa Turay

Yeryüzü zimmetine geçirdiğinde serseri âşıkları
Terkedilenler mecburdur ateşi öpmeye,
durma sen de öp beni!
Bütün sevdalılar kabilinden âşıktır elmastan temmuza
O içten içe beni çürüten vukuat,
karanlıkta bir hüzün serinliği
Gece çetindi, zaman uysaldı ve ben illegaldim nasılsa
Bitkilerimi kendi kanımla suladım
İzlendiğimi fark eden bir kertenkele gibi tedirginim
Çıkmak istedim bu küreden,
varacağım ilk gezegende sen öp beni
Ellerimi sana uzatırken o korkunç sırrın çözülmesi
Tam yakalamışken ilk kıyamet alametleriyle
karşı karşıya kalmak
Acımın temsil gücünün zayıflığı,
ölmenin çok az ötesinde durdum
Rotasız bir vapurun son biletli yolcusuyum
Kurban derisini yüzer gibi
ağır ağır yara yara ilerlerken boğazda
üşendiğim sevişmeler takıldı aklıma
Tenimde tay gibi uzanan sevgili, bir de yalnızlığımın
canlı şahidi nesneler takıldı aklıma
Açık açık dönüyordu tüm hayat aklımdan
Dünya gibi, insan gibi, ruh gibi, girdap gibi, ben gibi…