Boğaz'da Akşam Üstü Şiiri - Fuat Eriçok

aralık hava ılık gün geceye giriyor
grinin gizeminde geriliyor istanbul
detaylar duman duman dağılıyor eriyor
bu boyutta bir başka beliriyor istanbul

deniz akşam yeliyle çapkın serzenişlerde
minâre gölgeleri göklere aksediyor
göçmenler gök kubbede vedâ dönüşlerinde
büyülü bir bale bu dansediyor istanbul

doğanın desteğiyle sabırlı bir inatla
çirkin evlerimizi bir anda köşk ediyor
bize rağmen bitimsiz bıkımsız bir sebatla
dertlerle dalga geçip meşk ediyor istanbul

gün yorgunu insanlar gecenin telâşında
işten dönüyor kimi kimi yeni gidiyor
inci gibi ışıklar parıldıyor başında
bizlerle hazlı nazlı aşk ediyor istanbul

her semtine sevgiyle dokunmalıyız ki biz
müzeler şehri değil “müze şehir” olmalı
korunması ders olup okunmalı bitimsiz
tarihsel ihtişamı erişimsiz istanbul

başşehir değil olsun o şehirlerin şahı
kıtalar arasında göz alan “altın eşik”
gündüzlerin güneşi gecelerinse mâhı
sana yalnız ben değil dünya âşık istanbul

(aralık’05)