Sen yanımda solusaydın, bire bin verirdi
kıraç toprakları geçmişimin şimdi.
Köklerimi kemiren sinsi güçler var içimde,
gelsen de kendimle barıştırsan beni; bildik yüzü
nesnelerin, buzullar sessizliğine kayar içimde,
gelsen de kendime alıştırsan beni.
Nedir bu kan kuyusu, senin yokluğunda benden
can üstüne can isteyen bu.?
Ölüm kişner çevresinde her şeyin; gelişen kentin,
gülen bebeğin. Görünsen de güzelliğinle bütün,
gem vursan yaban atlarına ölümün.
Çekilir öszu günün damarlarından; yokluğun
dört yanımı alan kayalık yamaçlardır artık.
Boğar beni bu taş yalnızlık, yontmasam;
Akşam, kıpkızıl ağlayan putlarla donatırım
bu yamaçları, ben her akşam.
Kayıt Tarihi : 13.4.2004 03:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Saygilar
...zevkle siir okuyorum dedirten bir bütünlük...
Saygilarimla
TÜM YORUMLAR (2)