Boğalı Dağı Şiiri - Duran Bükülmez

BOĞALI DAĞI

Bu hava, bu toprak, buz gibi sular.
Boğalı dağına, seni çağırır.
Nedir bu aymazlık, yalan uykular.
Boğalı dağına seni çağırır.

Doğrulup dik duran uyuyan dallar.
Bitmeyen cılgalar, eğrilen yollar.
Sevgi damlasından, yeşil halılar.
Boğalı dağına seni çağırır.

Dağlar çıplak kalır, kurur ağaçlar.
Kuzular ağlaşır, meleşir koçlar.
Çamlardan dökülen o sırma saçlar.
Boğalı dağına seni çağırır.

Dürüm ekmek elde, azık heybende.
Umutsuz, uyuşuk bekleme sende.
Kızılcık, böğürtlen dolu dikende.
Boğalı dağına seni çağırır.

Ağlar yuvasını yitiren keklik.
Kızların saçından sırmadan belik.
Kayadan kayaya atlayan elik.
Boğalı dağına seni çağırır.

Ozanım yükselen buluttan önce.
Yapraklar oynaşır gök gürleyince.
Beyaz yataklarda kar ince ince.
Boğalı dağına seni çağırır.

15.11.2020
Erbaa