Boğalı Dağ Şiiri - Duran Bükülmez

Boğalı dağ kar beyaza düşende.
Boran olur, poyraz eser, yel ağlar.
Boz tepeler, buz ayaza düşende.
Geçit vermez yollarında, bel ağlar.

Gece olur, uyuz çakal uluşur.
Vadileri kar tipiyle doluşur.
Soğuğuna ahu ceylan alışır.’
Bülbülleri figan eder, dil ağlar.

Aman vermez kurt yarayı alınca.
Bahar olur, çil keklikler gelince.
Arı çıkıp, çiçeklere dalınca.
Filiz veren ağaçlarda, dal ağlar.

Ozanım der, soğuk sular dökülür.
Yaylalarda aşk türküsü yakılır.
Çavlanlardan serçe kuşu çekilir.
Bülbül öter, mor sümbülle gül ağlar.

02.02.1990
Erbaa