Boğ Beni Sevince Şiiri - Serkan Uçar

Göze ışık,
Dile söz,
Kalbe çarpıntı kadar,
Nefes kadar, dün kadar,
Öz-gür-lük kadar yakın,
Bir o kadar uzaksın.

Bir bakmışım,
İçimde serpilmişsin,
Tomurcukların yüzümde gül açmış,
Bir bakmışım,
İçime kapanmışsın,
Boynumu bükmüşsün, omzuma doğru.
Güvercin oluyorsun penceremde.
Yaklaşamadığım, ürkek, yabani,
Ancak, gözlerimle sevebildiğim.
Ve tek, sesimle dokunabildiğim.
Güneş oluyorsun,
Önce ısıtıyorsun, yüreğimi,
Sonra yakıyorsun, sırtını dönüp.
Ve ay oluyorsun,
Karanlığımı yarıyorsun önce,
Ben, seni hayran,hayran seyrederken,
Sen, gecenin koynuna giriyorsun.

Ve ben seni, her şeye rağmen,
Bahar sabahı, toprak buğusunda,
Koşuşan her çocuğun coşkusunda,
Cıvıl, cıvıl kuş sesinde,
Hanımeli kokusunda,
Akşam serinliğinde, çay tadında,
Yeni doğan, her bebeğin, adın da, yaşıyorum.
Ne çok şeysin,
Ben de şaşıyorum.

Gel seninle bir oyun oynayalım,
Sen darağacı ol, ben sana tutsak,
Boynum kıldan ince,
Hadi, boğ beni sevince