Bodrum Özlemi Şiiri - Mehmet Ali Kıpçak

Bodrum’da bir akşam, dalgalar özlemle çalkalanır,
Gümüşlük’ün kumsalları mırıldanır, her tanede bir eski yaz.
Bodrum özlemi alev gibi kıvrılır,
yüreğimde bir iz: sus, zaman, anlat!
Adımlar Ege’nin tuzuna değiyor,
dalgalar hatıraların gölgesini siliyor.
Sen rüzgâr, ben kıyı,
Ege’nin mavi yemininde eriyoruz,
güneşin kırık çemberinde.

Yalıkavak’tan bir esinti süzülür,
anıları yıldızlara serper, bir fısıltı gibi.
Bir balıkçı, ağında saklı özlemi çeker,
Ege’nin tuzlu soluğunda bir yaz uykusu.
Gökyüzünün yaralı harflerinde,
kalbim bir yankı, nabzında sönüyor,
zamanın zincirlerini koparıyor.
Sokaklarda gençler, akşamla dans ediyor,
özlemi bir gölgeyle örüyor,
sonsuzluğun gözlerine bir nakış işliyor.
Zaman, bende neler gizledin?
Bir iz, bir ateş, bir ebedi yaz.

Turgutreis’in taş yolları geceyi şiirle dokuyor,
bir zeytin dalı mırıldanır,
her yaprak bir yemin,
her an Ege’nin kollarında.
Bodrum özlemi yıldızları kucaklıyor,
parmaklarımızda denizin tuzlu naberleri.
Biz bu kentin nabzıyız,
her nefeste özlemle doğarız,
dalgaların ninnisinde,
bir şiirin son dizesiyle alevleniriz.