Bodrum Ağladı Şiiri - Durdu Mehmet Bolat

Bodrum haa
Çılgın aşkların, çılgın eğlencelerin zirve kenti,
Gelip de göreydin halini.
Önce bir şahlandı, ayağa kalktı beni karşılamak için.
Sonra yine yalnız, yine sensiz olduğumu görünce,
Nasıl da boynu büküldü garibimin.
Bodrum ağladı.
Kimse görmedi gözyaşlarını benden başka.
Soludu, derin, derin içini çekti.
Oysa nasıl da umutluymuş,
Bu yaz birlikte geliriz diye.
Sakinleşti, bir mendil çıkardı, gözyaşlarını sildi.
Yetim çocuklar gibiymiş biz olmadan.
Yedi cihanın insanı üzerinde tepinse, mutlu olamıyormuş.
İlla biz yürümeliymişiz barlar sokağında.
Halikarnas’ın gözlerine katarakt inmiş,
Yollarımızı gözlemekten.
Hele marina, onca sevdalısına rağmen,
Bize sevdalanmış.
Benden diyor “Bir mavi tura katılmazsanız,
Gözlerim açık gider.”
Bunca çılgının, bunca sevdalının,
Bunca çifte kumrunun içinde neden mutsuzsun?
Taktın değil mi bize!
Çıldırtma beni Bodrum, ağlatma!
Beni yalnızken neden sevmiyorsun?
Neden dinmiyor öfken?
O geldi de
Ben mi getirmedim?