Bodrum Şiiri - Ataman Sütşurup

Sen
Hep beynimdeki
Asil kadındın
Bir bodrum karanlığındasın
Gözlerim seçmiyor seni

Bir zamanlar hayalimiz
Uzakları yakın etmek
Bir zamanlar düşlerimizde
Mutluluklar ülkesi
Şimdi
Bir bodrum karanlığında
Silik bir silüet...
Gözlerim seçmiyor seni
Adın yok kimliğin yok
Yüreğim seçmiyor seni
Çünkü yüreğin yok
Silik bir silüetin son durağı
Aşkı sevdayı bir kalemde silip
Bir bodrum karanlığına mahküm olmak
Oysa yirmili yaşlarımın
En civcivli zamanındaydım,
Denize dalar gibi dalardım
Hülyalara
Gördüğüm Antep yediğim pekmez
Kargadan başka kuş tanımazdım
Yirmili yaşlarımın en civcivli zamanında
Hep senin adını yazardım
Defterlerime
En güzel şiirleri
Senin için ezberlerdim
Gülüşünle güler
Gözlerine bakar
Seni bir tek ben anlardım
Bir bodrum karanlığı
Alıp götürdü aydınlığımı
Doğan güneş batar oldu
Gül çiçeğim elde soldu
Bir kuru dal neylesin ki
Felek dedi miat doldu

İlk gençliğin ilkbaharı
Gözlerimde kan çanağı
Bir kuru dal neylesin ki
Öpemedim güldudağı
Bir bodrum karanlığı
Bir sisli cehennem ülkesi
Belli belirsiz hayalin
Unutulur
Unutulur
Unutulur
Sanırım
Neden sonra
Bir bodrum karanlığındaysan eğer
Sevgiyi şefkati seçer de
Gözlerim seçemez seni..