İnsan mutlu olduğu zamanlarda,
Herkesi mutlu görmek istiyor.
Herkese bir iyilik yapmak istiyorum.
Ama ben melek olmaya soyunurken,
Beklemediğim anda karşıma çıkan bir duvar.
Öyle bir çarpıyorum ki,
Bodoslama,
Sersemleşiyorum.
Canım çok yanıyor.
Sonra kendimi haklı görüp,
Mutlululuğuma devam etmek istiyorum.
Yaşam sürekli,
O duvarı karşıma çıkarıyor.
Biliyor musun?
Hem bodoslarken kalbim sızlıyor,
Hem de severken...
Kayıt Tarihi : 7.12.2005 11:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!