Böcekler Şiiri - Yusuf Ter

Gazeller dallardan süzülerek
öyle hafif daldan kopuyor ki
topraklar üzerine düşerek
rüzgâr, yaprakları tane tane uçuruyor
hava berraklığını yelin inceliğine bırakmış
derelerden akarak
yosunların kokusu üzerinde
yosun böceklerinin gizlendiği

küçük balıkların, yosunların arasına yuvalandığını
yumurtalarını bıraktığını görmek
kalın gövdeleriyle
rüzgâra direnen ağaçlar sallandıkça
kuşların konacağı yer aradığı

görmek beyaz kurtçukların
örümcek ağzı gibi sardığı yuvalarında
bir çocuk belenmesi gibi duruyor
ağaçların gövdesinde
küçük küçük kurtçuklar pepi olacaklar
kozalarından çıkınca
su akıntısıyla ulaşacağı
yere varıyor
karınçanın sırtladığı?
buğday tanesini
dağıtmadan kırpmadan
yuvasına ulaştırmak
elma yuvarlayan böcekler
daraldıkça daralıyor
dünya büyümeden
gideceği yere şirin bir köye
başını kaldırıp bakarak
köy meydanının içinden gelerek
adımlarla kayalara koşmak
büyük bir dağ tepesinde dinelmek
rüzgâra karşı güç göstermek
bir şahin gibi süzülmek
kanatlarını açıp da uçurtma olmak
köye tepeden aşağı bakmak
güzel bir sığınacağı yer aramak
Böceklere de bir yer vermek gerek
Her yer beton yığını, toprak azalıyor...

18 / 11 / 03 Yusuf Ter İsviçre

http://yusufter.tripod.com