Ne hoş olurdu,
Bu geceye aksaydı yıldızlar,
Dalıyorum boşluğa,
Ve karanlığın çıplaklığına,
Bir şimşek patlıyor biraz aydınlık,
Sonra karanlık başlıyor gecede,
Herşey zamanın yeyip bitirdiği,
Yokluga bürünüyor acımasızca,
O çocuksu sevilerde oralarda,
Koca gövdeme bakıyorum,
Açık yaralarımdan çok şey sızıyor içeri,
Ve eskiden ağlardım istediğim zaman,
Oysa göz yaşlarımı bile kuruttu yanlızlığım,
İstersem güneşi indirebilirdim toprağa eskiden,
Oysa şimdi yıldızlar bile takmıyor beni,
Gölgemde onlarca kanat gererdim canlıya,
Güçlü kollarımla sarardım sevdiklerimi,
Şimdilerde kuşlar bile uğramaz oldu,
Kısa süre kalıp, başka diyarlara kanat çırparlar,
Eskiden akşamdan sabaha sarardım yaralarımı,
Şimdi küçük darbeler, günlerce uğraştırıyor beni,
Artık verecek birşey kalmadığını onlarda biliyor,
Dallarım ıssız, yapraklarımda eskisi gibi böcek yok,
Gövdem yaralar içinde, köklerim daha sık uyarıyor beni,
Ve çok üşüyorum,ne hoş olurdu,bu geceye yıldızlar aksaydı.
Kayıt Tarihi : 10.12.2004 13:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gövdem yaralar içinde, köklerim daha sık uyarıyor beni,
Ve çok üşüyorum,ne hoş olurdu,bu geceye yıldızlar aksaydı.
Bir yürekten dökülen güzel mısralar.
senfoni tadında:)
saygılarımla
Oysa göz yaşlarımı bile kuruttu yanlızlığım,
İstersem güneşi indirebilirdim toprağa eskiden,
Oysa şimdi yıldızlar bile takmıyor beni,
Şiirin ruhu bu dizelerde toplanmış kanımca ve iki kez daldım bu dizelere.
TÜM YORUMLAR (6)