Böcek ve Dev Şiiri - Atilla Durukan

Böcek ve Dev
tabiatın kabul etmediği kadar
küçüktü,
kafa tutmak,istedi,
yıkmak istiyordu olmayan aklıyla
dev bir cumhuriyeti.
öyle bir dev ki,
yedi iklimin sahibi,
çiçeklerin bahçeli yurdu,
kıtaların olmazsa olmazı.
kendini dev sanmıştı,
öyle okumuşlardı agaları, beyleri,
kendini dev aynasında görmüş,
kendini dev sanmıştı,
aslında bir böcekti.
o olmayan minnacık kirli aklıyla,
kocaman bir devleti cumhuriyete,
yakmak,yıkmak, istiyordu,
sanki küçük görür gibiydi
kocaman cumhuriyeti.
ugraştı yıllar yılı,
hep öldü, hep tükendi,hala da tükenmek te
yıprandı, tükendi ve yok oldu,
yok olurken böcek,
daha da büyüdü cumhuriyet,
ve
yuttu,ezdi ayakları ile böceği ve onun gibilerini.