Böcek Şiiri - Emre Arvas

Geceler gözlerime, sürme gibi çekilmiş
Bundan mı bilmiyorum düşler, hayaller kara
Ömrümün her yılına, bin yıllık dert biçilmiş
Koşuyor, yürüyorum kucak açan mehtaba

Bir iğne değilinden seyre daldım alemi
Gözlerim bu alemde ne var ne yoksa gördü
Yakuttan bir kalemle yazdı katip çilemi
Tak etti canına da kara defterimi dürdü

Etimin her zerresi delik deşik edilmiş
Kanım kurtuldum diye seviniyor hapsinden
Yere düşen cesette garip bir iz belirmiş
İzler selam getirmiş ölümün meleğinden

Sanki güneş görmeden, merihi seyretmeden
Bir böceğin evinde sıkışıp da kalmışım
Yıllarım böyle geçmiş kimseye ses etmeden
Mezarımda pek derin bir uykuya dalmışım