Bocalama II Şiiri - Müzahir Kılıç

Gezdiğin yerlerden medet umarak
Teselliyi orda arayan oldum
Sonunda kör-pişman biri olarak
Uzlette inleyip, ağlayan oldum

Aradığım belki sen de değildin
Bu manasız işin bir esiriydin
Boşuna bedene çileyi verdin
Evi barkı yıkık, pür-viran oldum

Öyle bir ifrittir, tercihsiz tutku
Kim görse bağlanır, tutulur nutku
Ne sevinç beklenir, ne de bir korku
Umutlandım amma, perişan oldum

Ne yakınımda ol, ne de uzaklaş
Nefesin duyayım etrafta dolaş
Dostluk olur diye veremem uğraş
Çileye bulandım na-şadan oldum

Sırrım çözemezler kimse aklile
Nefsini temizle, gönlün pak eyle
Fikrin bulandırma, yüzün ak eyle
Şerrinden billahi toz-duman oldum.

Ne sitemim sensin, ne dert ortağım
Çile dostum oldu, cefa durağım
Bir kerre dokunsan ağlayacağım
Sarardım elinden çöp-saman oldum.