Blues Çalan Bluz Şiiri - Harun Tolga Peker

Bir haykırış bu!
Kulakları kopmuş bir senfoni orkestrasının
Üflemeli çalgısından çıkan ihanet melodisi...

Yokuş yukarı çalınıyor artık tüm bluesler,
Bluzunda farklı bir tenin konusu,
Biz yaşanmamış bir öykünün
En şizofren oyuncuları...

Kirpiklerin var senin,
Kirpiklerin süzgeç,
Yorgun bakışlarınla süz ve geç beni,
Yanakların var,
Yanakların yeryüzü,
Yar yüzümü,
İçimde bir gökyüzü;
Mavi...

Mavi jartiyerli bir öğrencisin sen,
Yakanda boynun bıraktığı kir,
Yakan da benim bu şehri ayak parmaklarına kadar,
Her şey kader,
Her şey keder,
Her yol sen,
Her yol benim...

Sonbaharın üzerimde bıraktığı ılıklığı
Elinle koymuş gibi buluyorsun,
İlk temas ilk dokuş,
Vücudumun da eksi sekiz derecede
Heyecan fırtınaları,
Diken diken oluyor dudaklarım,
Bir çocuğun balonunu şişireyim derken
Patlıyor şampanyadan dinamitler...
Çocuk ağır başlı bakamıyor...

Kilometrelerce bağımlıyım..
Bir sigara daha yakıyorum
Ayak izlerinin ardından,
Pahalıya gidiyorsun
Bense,
Bense,
Ucuz ağlıyorum arkandan...

Harun Tolga Peker