Senin neyine gerek cennet, ey ruhum?
Özgürlüğümüzü kazandığımızda, güneşin
Zeytin yaprakları arasından üstümüze
Akışkan bir utku yönelteceği berrak bir yeri
Yeğlemez miyiz sanki? Bu hayat bitince
Sirmio’da rastlarsam sana eğer, ey ruhum,
Bulmayacak mıyız sanki dünya keyfinin yüce azizleri
Tarafından kutsanmış yarımadayı,
Dalgaların, berrak gökyakutun, kobalt mavisinin,
Siyanin rengi üstünde kurmayacak mıyız mezhebimizi?
Sonsuz değişimle kımıltılı kavranamaz aynalar,
Üçlü gökmavileri üstünde?
Ruhum, O bizi karşılarsa orada, cennetin
Hangi söylentisi ve cazip saray bahçesi
Ayartabilir ki bizi Riva’nın bulutlu tepeleri ötesinde?
Ezra Pound (1885-1972, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 2.3.2009 14:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Blandula, Tenulla, Vagula by Ezra Pound What hast thou, O my soul, with paradise? Will we not rather, when our freedom 's won, Get us to some clear place wherein the sun Lets drift in on us through the olive leaves A liquid glory? If at Sirmio My soul, I meet thee, when this life 's outrun, Will we not find some headland consecrated By aery apostles of terrene delight, Will not our cult be founded on the waves, Clear sapphire, cobalt, cyanine, On triune azures, the impalpable Mirrors unstill of the eternal change? Soul, if She meet us there, will any rumour Of havens more high and courts desirable Lure us beyond the cloudy peak of Riva?
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!