Bizsel Gerçekler Şiiri - Tüluğ Bora Köse

Beni unutmaya çalıştıkça, sızlayacak yüreğin...
Her uzanışında resmime, titreyecek ellerin...
Ve gözlerindeki o tebessüm bitmemekte diretecek beni düşünürken...
Kim ki gözlerini kapasa elleriyle,
Anlık karanlıklarda ben olacağım...

Köprüler kurulacak eski zamanlardan şimdilere,
Gizli saklı çağrıştırmalara dem vuracak zaman,
Yasak kelimelerin esir ettiği zindanlarımızda,
Ölmeyi bekleyeceğiz ellili yaşlarda.

Ve yağmur altında yürürken eriyecek düşlerimiz,
Islanan saçlarımızın aklığında belli olacak acılarımız,
Kimseye anlatamadığımız,
Ağlamakla içimizden atamadığımız,
Söylemenin hep ağır geldiği kelimeleri,
Düşlerimizde sayıklayıp kendimizi elevereceğiz.
Sabahların belkilerinde kaybolan her günün,
Yarına yetişebilme telaşında yitireceğiz sevdalarımızı.
Hatır gönül muhabbetlerden kendimizi uzak tutma cezasında,
Ömür boyu düşünmek zorunda kalma mahkumiyetimizi,
Kendi yüreğimizin;
kendi kör zindanlarında yaşamışlıklarımızla kalacak zaman, yanımıza kar...

Ve ben olmayacağım...
Ve sen olmayacaksın...
Ve biz hep kaçak bakışlardan korkacağız...
Kaçak gülümsemeler yalanlarımızı yüzümüze vuracak.
Kendimizi kandırışlarımızda akıp geçen zamanı farkedemeceğiz
Ve taşacak yüreğimizden, yüreğimize sığdıramadığımız düşlerimiz.

Kar yağarken aklımıza gelecek belki de her seferinde,
Her kış hep o düşleri tekrar tekrar yaşayacağız,
Her seferinde yaşayamadıklarımıza küsüp;
Kendimize eziyetler etme çabamızın faturalarında boğulacağız.

Seni unutmaya çalıştıkça sızlayacak yüreğim...
Her uzanışımda resmine, titreyecek ellerim...
Ve gözlerimdeki o tebessüm bitmemekte direnecek seni düşünürken...
Kim ki gözlerimi kapasa elleriyle,
Anlık karanlıklarda sen olacaksın...

Tüluğ Bora KÖSE