Bizlik bir şey yok...

~|

kapıdan önce çıkan
sonrası koşma
yazdıklarını saklama

renkli kalemlerle dali çizerken
mona lisa ölüyor kusursuzluktan
iki yüzü var yüzünde
elli ediyor kendine

onlara kız
saçlarını kopar
ve de ki; kimse konuşmasın
çocuklar uyuyor

kamburu anlattı yaşlı adamı
dinledim
ses doğruldu dilinde
öğrendim

şuradan başlayalım

sizlik bir şey yok, gitsek kimse tutmayacak

biliyorsun ki uygun adım atamadık onlarla
yabani olmasak da yüzümüz gülüyor

neden hep yabancıyız

ön saflarda biz ölüyoruz gülüyorlar
ya şu linçler yakışıyor mu insan olana
kınayalım şiirlerle cahil seslerini
düşmesin gözümüzün perdesi
içimizin sesi

bir şeyiniz değiliz
biziz

bizi unutun
kör hücreler içinde
sesimiz çarpacak yüzünüze

unutun
yalnız bizi
ellerinizi sürmeyin
irinli___iri___kirli

ölmedim
tut sağım
az edilmedi
kolumdan sakatım
kaburgam batar ciğerime
dur
soluklanayım
askıdayım

üç pencere
uzun alan
hasretin

çok şey var
sonra anlatırım
dur az
soluklanayım

ışık çal içime
düşümden çay biraz
tomurcuk koksun
en çok karanfil
az gülüşün

toprağım bilmişim
üstüme atmış ölüm
seni ondan sevmişim

saz çal bana
yemen türküsü mesela

vay

memleket sapa
düş buğdaya
dayan ha

gel ha özlediğim

susuz yağma dudağıma
dilim tutuldu dağlama
zincir sanma
sarma
gelirim akşama
ağlama

ağlama...

11 04 2005

~|