Dokuzunda emrolunan namazı
Otuzunda kılmayan da bizleriz
Gençlikte eğlenceyle aldanıp
Yaşlanınca ibadete yönelen de bizleriz.
Din hanesinde İslam,
Sorarlarsa müslüman, görünen de bizleriz.
Tövbe etmek kalmış yalnız dilinde,
Nefsine tövbeyi geçiremeyen de bizleriz.
Benim aklım bana yeter diyerek,
Kendisine bile yetemeyen bizleriz.
Bir tek Allah’a kuluz derken
Menfaatin kölesi de olan bizleriz.
Dostun gül yüzüne gülüp de
Hem de kul hakkını bilip de
Arkasından laf edende bizleriz
Ne zaman ki yaş kemale erince,
Dişlerin dökülüp göz görmeyince
Amentüye sarılan da bizleriz.
Muhammed ümmetiyiz soran olursa
Ümmetlik den bihaber de olan bizleriz
İlk ayette “oku” diyor Kuran da
Okuyup da anlamayan bizleriz
Kardelen'im gel sen sözümü dinle
Üzerimde hiç kimsenin hakkı yok deme
Küçük den büyük den helallik iste
Mazlumun ahı dır çıkar aheste
Can kuşun uçacak olsa kafeste
Bu kalsın aklında o son nefeste
Umudu son nefese bağlayan da bizleriz.
7 Nisan 2016...türkmenkızı...
Hatice Türkmen YurtsevenKayıt Tarihi : 7.4.2016 17:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Günün özeline uygun şiirde en çok beni etkileyen kısım
'Bir tek Allah’a kuluz derken
Menfaatin kölesi de olan bizleriz......
Burası bence sözün bittiği yer...... Diğer dizelerdekilerin göstermelik olmaya, içtenlikten uzaklaşmaya başamasıyla bu dizeler ne kadar ilintili....
İçten duygularınızla kaleme aldığınız şiirinizi ve sizi kutlarım Hatice Hanım...... Sevgilerimle.....
TÜM YORUMLAR (13)