Sakın isyan etme yüce mevlaya, göremiyorum diye,
Üzmesin seni, beyaz asaya mahkumluk.
Sakın isyan etme yaradana, her yer karanlık diye,
Sanma ki gören insanın dünyası daha aydınlık.
Sen; onun en sevdiği kulusun ki böyle yaratmış;
Yaşanan tüm çirkinlikleri görüp, üzülmeyesin diye.
Sakın isyan etme tanrıya, duyamıyorum diye,
Meraklandırmasın seni açılıp kapanan dudaklar.
Sakın isyan etme; ya rab ne Bu sessizlik diye,
Sanma ki memnun duyan insandaki kulaklar.
Sen onun en sevdiği kulusun ki böyle yaratmış,
Yalan dolu, küfür dolu, anlamsız sözlerle üzülmeyesin diye
İsyan etme yüceler yücesine, koşamıyorum diye,
Hüzünlenme sakın ellerim tutmuyor diye,
Sen onun en sevdiği kulusun ki böyle yaratmış;
Menfaat dolu dünya da,
Dost bildiğin çelme takmasın,
Elini verdiğin dost ise kolunu kapmasın diye.
Sizler değil asıl bizler,
Özürlüyüz yalan dünya da.
Günahımız o kadar çok ki! Hangi özürler,
Affettirir bizi tanrı katın da.
Birol Yiğit
Birol YiğitKayıt Tarihi : 15.5.2008 10:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1994 yılında radyo programı yaptığım sırada bu günün anısına yazdığım şiirim
TÜM YORUMLAR (2)