Bizimkisi Şiiri - Sibel Aydın

Sen, ben istenmeden sevdin beni
ben istemeden de terk ediyorsun.
Başı neydi sonu neydi karıştırdım.
Nokta konmamış bir cümleye benzedi
bizimkisi.

seninle yaşamak imkânsız,
sensiz yaşamak nasıl zor!
yaşananlar bir yerde kanatıyor içimi
yaşanmayanlar ilerde devralacak nöbeti
bilmiyorsun
sen varken kalbimde düğün şölen
yokken nefes alamıyor tek bir hücrem
neden…
bir varmış, bir yokmuş oldu bizimkisi.

yalan diyemem hala aşka.
insanlar yalancıdır derim ama.
Çünkü onlar isterlerse değiştirir kaderlerini.
Yalancılık onlardadır,
İkiyüzlülük onlardadır,
duyarsızlık onlardadır.
tıpkı senin gibi..
bu yüzden
hep yalan dolan oldu bizimkisi…

aşk neden önce kırmızıdır,Sonra sarı?
neden sonsuza dek seveceğine
İnanır bu deli yürek?
ve
güzel olan her şey neden çabuk biter?
rüzgâr gibi geçti bizimkisi…

bilir misin?
kusurların bile yüceydi gözümde.
Benimdi onlar da iyiliklerin gibi.
Kalbim seni sevdi ya
Ne kadar baksam doyamazdım yüzüne,
Gözlerin, ellerin, tüm bedenin eşsizdi,
kalbimde nasıl beyazdı aşk
donkişot gibiydim yel değirmenlerine karşı
bilmiyorsun ne çok sevmiştim seni
Değsin isterdim tüm yaşadıklarıma…
Ne acı! ..
Ha yaşanmış, ha yaşanmamış oldu bizimkisi.