Bizim Yıldız Şiiri - Mehmet Sait Kaya 3

Meğerse akşam vaktinde
Uzanırım çimenlere bir dilek tutuyor insanlar
Bende işte güzel yıldızları izliyorum
Onları çok seviyorum
Unutmayalım ne güzeldir düş kurmak
Hep çocuk kalmak ne zordur;
Bizim yıldızımız gönülden gelen yıldızdır
Parlayan ve geleceğime ışık olan fenere benziyor
Yıldızlar işte budur; güzellik
Geceleri uyuyamadım
Çok üşüyordum
Dilek tutmaya devam ediyorum,
Mektup yazmaya çalışıyorum ama ne zordur
Yıldızları anlatabilmek
Ay karanlık olduğu zaman işte
Zordur yıldızları anlayabilmek
Kafesli evlerde ağlar Çocuklar Odalarda akşam olurken
Henüz
O zaman gözümün önünde parlar,
Buruşuk olur deryalar ağlayan bir yüz;
Ne vakit karanlık kaplasa yeri
Başlar çocukların büyük kederi,
Ağlayan çocuklar yıldızlar gibi…
Eve dönmez bir akşam;
Ve gün yüzlü çocuğu
Sorarsa benim babam neredesin?
Merak ederler işte;
Aziz olalı çok unuturlar bizi
Bize çok büyük borçluyken,
Sen bizi unuttun mu?
Benim babam
Yıllar bir gözyaşı olurken
İçim yanıyor ana
Son bir kez seni görmeyi çok istedim
Yapraktan dökülen kanlarım akarken bir o yana,
Sahi yine unuturdum kendimi
Ve anlıyor musun?
Havva anamız dünkü çocuk gibi ağlayamadı
Al eline bir değnek,
Tırman dağlara söyle!
Şehir farksız olsun tek,
Mukavvadan bir köyle
Uzasan göğe ersen
Cücesin şehirde sen;
Bir dev olmak istersen,
Dağlarda şarkı söyle…