Kalmadı azıkta, neyimiz varsa.
Döküldü sofraya suyumuz bizim.
Mala tamah edip gelince hırsa.
Yılana benzedi huyumuz bizim.
Ar, namus tükendi, vicdan köreldi,
Palazlanan evlat atayı sildi.
Acılar katlandı, yüreği deldi.
Derince kazıldı kuyumuz bizim.
Liyakat kalmadı, torpil çoğaldı.
Sınavda birinci geride kaldı.
Ter ile emeği hırsızlar çaldı.
Memlekette yoktur dayımız bizim.
Kavağa tırmandı, namusunan ar.
Her yerde vatandaş adalet arar.
Yalan kanser gibi her yeri sarar.
Nerde asaletli soyumuz bizim.
Ozanım diyor ki yüreğim susar.
Gönlüm hüzünlenir, içim kan kusar.
Korkak nara atar, yiğitler pusar.
Kalmadı mertlikte sayımız bizim.
09.02.2021
Erbaa
Kayıt Tarihi : 12.2.2021 21:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!