Bizim Teğmen Musa Şiiri - İsa Aslan

Asker oldu gitti, tayin yerine,
Koca dağ gibiydi, bizim Teğmen Musa…
Görev emri geldi, bir sabah eline,
Giyinip, kuşandı, bizim Teğmen Musa…

Askerleri ona, ağabey derlerdi,
Dağların beyiydi, bizim Teğmen Musa…
Vatanı bayrağını, ne çok severdi,
Korkusuz, yiğitti, bizim Teğmen Musa…

Düşmanlar hep ondan, korkar, titrerdi,
Geçilmez huduttu, bizim Teğmen Musa…
Şehadet şerbetiyle, geziyorum derdi,
O günü beklerdi, bizim Teğmen Musa…

Bir pusuya düştü, Musa dağlarında,
Kalleşle vuruşdu, bizim Teğmen Musa…
İki çavuş bir de, erbaşı yanında,
Kıskaca alındı, bizim Teğmen Musa…

Askerleri şehit, düştü kucağında,
Kalan son aslandı, bizim Teğmen Musa..
Son mermisi kaldı, silahın ağzında,
Şehadet getirdi, bizim Teğmen Musa…

Göğsünde kitabı, dilinde duayla,
Bayrağa sarıldı, bizim Teğmen Musa…
Son hamleyi yaptı, kalan son düşmana,
Vurdu da vuruldu, bizim Teğmen Musa…

Dağlar titredi, yer gök inledi,
Şehitlik istedi, bizim Teğmen Musa…
Şehitler ölmez, hep yaşarlar derdi,
Dağa adını verdi, bizim Teğmen Musa…