Bizim sokaklar Şiiri - İbrahim Özdemir 2

BİZİM SOKAKLAR

Bizim sokaklardaki ses,sukunetin şarkısıdır,
Sanki bizim ruhumuzun narin aynasıdır,
Hep parçalanmış ve harap düşmüş vücutlardır,
Irak,boguk seslerle kalbi çarpar bizim sokaklar.

Buz tutmuş yalnızlıkta bile köşe başlarında,
Izdıraplarımız at şahlandırır karanlıkta,
Köşe taşlarının üstünde ölü sessizliği uykulukta,
Biz gariplere korkulu rüyadır bizim sokaklar.

O sokaklarda çok şey kaldı senden benden,
Sayısız hatıra gömülmüştür kaç geceden,
Uzun bir rüya gibi geçen unutulmaz gecelerden,
Sokakların sonsuz yalnızlıgı var artık sayısız hecelerden.

O kadar kisesizimki şimdi,
Hiç bir ümit doldurmuyor içimi,
Cehennem gibi yakıyor bu beynimi,
Mazideki kapanan bizim sokaklara atın bedenimi.

Bizim sokaklarda yalnızlık kurmuş pusu,
Bedenlere çökmüş kapkara bir ölüm kokusu,
Karanlıgın azgın nehir akışı gibi olmuş dokusu,
Yalnızlıgın matemini haykırıyor bizim sokaklar.

Sert, sarhoş adımlı var sokaklarda hala ürpertileri,
Köşe başlarında hala titrer durur göz yaşları,
Her adımda ecelsiz vücut canlıdır gömütleri,
Bizim sokakta göz yaşlarının daha bitmedi ömürleri.

10.12.2004

(DEMYANLİ) İbrahim Özdemir