Bizim Sokak ve Özlem Şiiri - Recep Subaşı

-alev sokak-

dün gece rüyamda
rüya bu ya
bizim sokağım
bizim sokak geziniyor sırtımda
adımlarında zerre duraklama yok
hızlı hızlı
özlem oturuyor kenarımda
bizimki bakmakla bakmamak arası
geçiyor önünden
oysa tanısa ne kadar çok sevecek özlemi
hani özlem de buna değer
o da bakmıyor bizimkine
hani bakıyor da neyse
baksa bizimki ne kadar çok sevecek özlemi
başkası görse birini bekliyor der
yok yok ben biliyorum
kimseyi beklemiyor
oturuyor işte
bizimki de eve girdi
az sonra çıkacak
ben bunu da biliyorum
bari özlem içeri girmese
yoldan başkaları geçiyor
aferin özleme
onlara da bakmıyor
işte bizimki çıktı
ekmeğe gidiyor ekmeğe
yok yok yine bakmadı
oysa hani bi tanısa
bak işte çocuğun dönmesini beklemeden
girdi içeri özlem de
bulutları görmüş olmalı
derken yağmur başlıyor
bizimki koşarak evine
eee kim kaldı geride
yağmur yağıyor dımdızlak kalmışım
yağmur yağıyor ıslanıyorum
yağmur yağıyor üşüyorum
titresem olmaz
bizimki camda
elinde çayı beni seyrediyor
özlem de camda
sen misin onları düşünen
nankör bu insanoğlu
bi daha düşünürsem sizi iki olsun
yağmur yağıyor dımdızlak kalmışım
arabalar geçiyor üstümden

of be insan örtmez mi üstümü
belim de amma tutulmuş
bu saatte özlem de çıkmamıştır ki
acaba adı özlem mi