Bizim Sınıf Uykuda Şiiri - Dursun Özden 3

bizim sınıf uykuda

ah insanlarım-ah! kan emiciler kendinden emin
uyutan-yutan-çürüten; din-cin-kin-kibirli zemin
aç-açıklarla, zındık tokların uyku şansı, kimin?

ey! o tüketici varsıl kavat; recep ayı, son salı
tavada it yalı-kara kovanda-acı kerhane balı
o sokağın uğursuz-sürtük falı, evi kaçak yalı

ve sömürücü asalaklar; iştahla o zıkkımı yedi
şu üretici yoksul halk, tam o an; ‘şükür’ dedi
gönül evinden vurulduk, o bizi uyutan neydi?

sınıfına ihanet eden-kafesteki çil keklik tuzağı
bu bir sınıf dalaşı, uzlaşmaz çelişkiler yumağı
mavi ve beyaz yakalı ezilenlerin, uyuma çağı

uyku tembel niyeti ve onlar, çocuk hakkı yedi
en yüce değer olan emeğin, o yaşamın diyeti
yeter! hemen uyan, silkin, özüne dön-bu ivedi

dursun özden