...Bizim Şiirimiz...Serbest...Ayrılık Di ...

acısı çıkmaz yürekten sadakatsizliğin
içimin bir yerinde yalnız kalma korkusu
ihanete karışmış yağmurların fırtınaya dönüşür
uyutmaz kabuslar her nefes alıp verişinde
ve paylaşılmış hatıralar dağınık her bir köşede
ayrılık dikeni battığı yeri kanatmakla kalmaz
yüreğine akar,damarlarında dolaşır
bir kere düşmeye görsün bedenine...
.................................................................Seher GÜNEŞ
hasretin serin bir rüzgar
gözlerime yağışlı bulutlar getirir
eser hüzün dalgalarıyla
sevdamın ovasında
savurur kederi elemi savurur
duygularımın değirmenine
.................................................................Cemal ÖZTÜRK
demedi giderken
duyacağımda yoktu zaten,
ağzımla kuş tutarken
dağlandı,
denizimin esmer kıyısı
gün batımı içerime sızarken
bir gibiye baş kaldırdım
düğün çiçeklerinin dikeni batarken
ve herşeye rağmen
sözcükleri kirletmedim susarken
.................................................................Demir MUTLUGİL
bakışlarından süzülen tuzları ayıklayıp
cepsiz yalnızlıklarıma sakladım
akşamlarından akan hüzünleri
kalbimden süzüp
zamanların anlamını yitirdiği o noktada
bedenime yapışan ruhu
ayırdım
çığlıkları duymamak için
tüm gözleri bakışlardan söktüm
kör testerinin ucundan anıları
çalayım derken
ellerim boydan boya
ayrılığın sessizliğinde
kesilmiş...
sesler benden uzakta artık
seninle beraber
dünya ayrışmış benliğimden
.................................................................Burcu YALKIN
dünya ayrışmış benliğimden
sen bir tarafa,dünya bir tarafa
niçin rüzgar esiyor sahillerden
çiçekler doluşmuş her tarafa

sana veremiyeceğim çiçek neye yarar
zaman sensiz geçmemeli ayak ucumdan
diken gül dikeni olmalı
ayrılıklar su gibi dağılmalı kumdan

dağlar ve sahillerdeki sen olmalısın
bahsetme hiç ayrılığından
.................................................................Ertuğrul ŞAKAR
çok yıllar geçti üzerinden
ayrılığa yelken açan sevdamızın
yıldızsız gecelerde lacivert semaya ağladım
bir gökkuşağı iken gönlüm
gecenin ayaz zifirinde soldurdun.
neydi beklediğin sevgimden?
değdi mi bunca hasretin zulmüne?
dikensiz gül bahçesi miydi
aşktan senin beklediğin?
yazık oldu genç sevdamıza
kararttın
.................................................................Burhanettin AKDAĞ
bilmeden konuşuyorlar, yaşamadan ihaneti.
zor gelir küsküne, ötelemesi cinneti.
bir tas su içinde, yutkunamadan yudumlanır;
istese de çıkaramaz, yapıştırılmış etiketi.

boğazında izleri kalır, tam on parmağımın.
tanımaz haddini aşanı, kalbimi aşağılayanın.

boşuna debelenir, acayip bir kaos içinde.
adını koyamaz bu hasletin, bilinmez neresinde.
ister masalarda çürüt, efsunlanmış beynini;
yarısı da talan edilir, susuz rakı mezesinde.

ağır gelir acısı, ciğere batmış dikenin.
iki yakası bir araya gelmez, nanköre tamah edenin.
.................................................................Kamil ÇAĞLAR
senin olmadığın yer dar geliyor bana artık.
iki adımlık bir dünyaya sığdırmışım yaşamı.
gün doğumuyla gün batımı arasındaki zaman var ama yok gibi.
hiç yaşanmamış gibi geçiyor anlar.
sen yoksun ya yanımda,
bir simidi bölüp martılarla paylaşamıyoruz ya,
yağan yağmurla beraber ıslanamıyoruz ya,
ne anlamı var bir avuç suyla çalkalanan denizin,
iki parmak mesafede etekleri tutuşan dağların,
burnumun dibinde yanık kuru otlar gibi tüten yalnızlığın,
iki bulut arasında tükenen kaldırımların,
ardı sıra gökyüzünden süzülen kuşların...

yaşamın her şeye rağmen devam ettiğine dair,
gözlerime yansıyan hiçbir şeyin sensiz tadı yok.
çünkü içerisinde bizim bulunduğumuz,
birlikte nefes aldığımız, sevinçleri, hüzünleri birlikte paylaştığımız bir an yok.
ne sen varsın, ne biz.
martı kanatları, bulut sırtları.
ne de beraber soluduğumuz beraber yudumladığımız çayların sıcak ortamı.

ölümün soğuk nefesini ensesinde hisseden bir insanın,
sürünerek yaşama yeniden sarılması, buluşması gibi,
ayrılık dikenlerinin acısı yürekte, gün geceye doğru koşuyor.
dinmeyen ağrıların toza dumana karışarak dökülmesi gibi,
seni sensiz yaşayarak, sensizliğin tatsız tuzsuz hüzünlerinde eridi zaman.

şimdi tere toza ve sensizliğin acılarına bulaşmış elleri yıkayarak,
ölü toprağıyla örtülmüş anları paylaşacağım dört duvar arasında konaklayan, beni dört gözle bekleyen tek can dostum yalnızlığa yol alma zamanı
.................................................................Tarık SASAOĞLU