Bizim Sessizliğimiz Şiiri - İsmail Günel

Sayfalara sığmaz dertlerim,
Ne zaman yazmaya kalksam;
Kalemim körelir yazmaz,
Başlar isyana gecelerce durmaz.

Geceleri ağlatır sessizliğim,
Gündüzleri boğar sensizliğim.
Çalmayan kapı zili mi,
Yoksa cama vuran yağmurmu,
Sinirimi bozan?

Vur, birdaha vur
Düşsün bu beden toprağa,
Çamura,kırılmış cam parçalarına,
Sensizliğe alışan bedenim,
Ama ya kalbim!

İsyan eder bu kalp bedenime,
Kendi parçalar duvarlarını aşmak için.
Sessizliğime isyan eder kalbim,
Haykırmak gelir içimden,
Faydasızdır bilirim, dönmessin geriye.

Ey kalbim, ey kalemlerim;
Sizde susun,
Kendi sessizliğimizde, boşluğumuzda
Boğulalım, unutulalım.