Şehrin kasapları etleri satamadı,
Raf ömürleri kısıtlandı.
Ne yenilecek et kaldı,
Ne de satılacak.
Şehrin çiçekleri buzdolabında ağladı,
Has bahçenin gülleri dallarından koparıldı,
Kırılan kalpler bir çiçekle onarılamadı,
Çiçekçilerin çiçekleri hep ağladı.
Bizim şehrin adamları,
Çok izlemiş reklamları,
Yazıyorlar senaryoları,
Takıyorlar kollarına leylim ley kızları.
Bizim şehrin kızları,
Haniymiş nerede kızlık raporları?
Yönetmen sandılar,karizma figüranları,
Figüranlar oynaya,oynaya kız bırakmadı.
Bizim şehrin delikanlıları,
Çok zor bulur evlenecek kızları,
Evde koca bekleyen bacıları,
Başlarına açacak püsküllü belaları.
Bizim şehrin erkek anneleri,
Evlendirmek ister göz bebeklerini,
İsterler en ellenmediklerini,
Oysa ellemedik kız bırakmadı göz bebekleri.
Bizim şehrin çocukları,
Zor bulur oynayacak parkları,
Dikerse korkuluk gibi binaları,
Bizim şehrin imarcıları.
Bizim şehrin denizi,
İçinde saklar işeyenleri,
Çıplaklar kampı mayosuz sevişenleri,
Ahlak bekçisi yasaklar bize cinselliği.
Mersin/14.06.2008
Cansel IşıkKayıt Tarihi : 14.6.2008 03:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)