Bizim Sefil Şiiri - Ahmet Çiçek

Pazarlar kendini, satamaz bir türlü,
Beş para etmezsin kendin kal sefil,
Hemi çok partalcı hemi de kültürlü(!)
Hayattan ders almamış haddin bil sefil.

Pire gibi cüsseyle deve görür kendini,
Had bilmez hadsiz, aşmak ister bendini,
Akşamdan kalmadır bulmuşsa dengini,
Pireyi deve sanıp kurulur bizim sefil.

İşe gider iş bilmez yalandır felsefesi,
Ben daha dün diye başlayan her cümlesi,
Bilmeyende sanır ki Tebriz’in Şemsi,
Kuklaya maşa olmuş şu bizim sefil.

Yığınla yük sırtında farkı yok aldanmış,
Kallavi iki sözle kusursuz cevher sanmış,
Kurt musun koyun musun? ayıyı dost bellemiş,
Kış değil dört mevsim uykuda bizim sefil.

Her çöplükte dolaşma, dikkat et ayağına
Diken batar, b.k bulaşır laf gelir bıyığına
Seni de kimler gibi imamın kayığına
Tersine bindirseler kıble bilir bizim sefil.