Bizim Sahilde Şiiri - Sedat Demirkaya

şafak vakti denizin uğultusu
artemis'e tatlı uykuyu dar etti
iki adımda geçti yorgun ovayı
ay tanrıçası kendi sahiline gitti
rüzgâr savurdu saçlarını serin
kardeşi apollon sağında bitti
yorgun ve solgunsun kardeşim dedi
belli ki bu sevda seni perişan etti
bir ölümlüden olmaz sana yâr
gel bu sevdadan vazgeç, ne var
gülümsedi artemis
ne babam zeus ne sen
vaz geçebildin mi ki güzel insandan
bizim mavi soğuk kanımız
nasıl uzak durur kırmızı sıcak kandan
küçüğüm dedi apollon
acı çekersin, sen aşka hazır değilsin
bu ölümlü orion dengin değil
yarı yolda bırakır seni
aşk vadisinde yiter gidersin
bugün yanılıyorsam ben eğer
gönül işinde okçuluğun kadar
mahirsen aradan çekilirim
şu denizin ortasında yüzen
karaltıyı vur da görelim
tek bir artışla vurursan buradan
sana mutluluklar dilerim
kolay bir iş bu dedi benim için
avcılar tanrıçası olanca gücüyle gerip gümüş yayını
tam ortasından vurdu uzaktaki avını
sandığımdan da iyisin dedi apollon
kardeşim ne istersen yapabilirsin

bir solukta geçti dalgaları ulaştı ki avına
sevgilisi çoktan varmıştı tanrılar otağına
bulutlar ağlar şimdi artemisle dağlara
kendi eliyle öldürdüğü o güzelim aşkına

Sedat Demirkaya
/ Denize Atılan Mektuplar