06 Ekim 1969- Ankara
BİZİM PEMBE PANJURLU BİR EVİMİZ OLMADI
Bir lokma ekmeği ikiye böldük seninle,
Beraber paylaştık bir tas çorbayı,
Tuzu katık yaparak sayısız kereler
Yarı aç, yarı tok,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
EVET BU ŞİİRİN GÜZEL LEVENT SARAL Bey'e katılıyorum,bu şiir mendil satan çocuk şiirinden güzel,anlatım,ifade... insanın içine birşeyler oluyor.Haddim olmayarak sevgiler
Eski Türk filmleri gözlerimde canlandı.
kutlarım
.......
Pembe rüyalarımız bile olmadı.
Pembe pancurlu bir evimiz de.
Şimdi çocuklar büyüdü,
İkimiz de,
Güdük kaldık
Şu koca alemde.
.
GÜZELDi.....
HiSLERiNiZE KATILIYORUM.
SELAMLAR
hem seyirlik... hem de cercevelik... tebrikler...
Medeniyetin getirdiği ağır yaşam şartlarını biraz olsun gönül dostluğunun onardığını düşünürdüm..
Yapılamıyormuş...
Sevgilerle kalın
bu memlekette bir kişiye tam dokuz dokuz kişiye bir pul düştüğü müddetçe bu rüyamızın gerçekleşeceği yok dost yüreğine sağlık selamlar
Turhan Toy
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta