Bizim Oyunumuz Şiiri - Nidal Sis

İlkokul yıllarımda sevdiğim kızın saçını çekip beklerdim,
Arkasını dönsün de bana baksın diye.
Bana kızsın ama benimle konuşmuş olsun diye.
Senle olan çekişmelerimiz o hissi verirdi bana hep;
Büyüktük ama küçüktük, aynı bu şekil, çocuksu ve masum.

Seni kızdırmak, sonra sahneyi sana bırakıp izlemek;
Küsmüş kaşlarına bakmak, haklı söylemlerini duymak...
Sonra benim gönlünü almamı bekleyişin, gözünün ucuyla attığın bakış...
Ah güzelim, bir tatlı sözle kalbine dokunmak,
Bir küçük hediyeyle sana yeniden ulaşmak.
Yine de bana yüz vermiyormuş gibi yapmaların, hemen affetmeyişin beni.

O kadar güzel ki, seni kandırırken zorlanmak.
O kadar güzel ki, başımı döndüren tavırların.
O kadar güzel ki, bu oynadığımız oyun.