Bizim Oranın Adetleri Şiiri - Yorumlar

Evet bizim oranın adetleri beni bu denli yazmaya iten.. Gecenin bilmem kaçı çok yorgunum. Bizim 88-1 askerlerin şenliği vardı da oradan gelmişim… Çok oynamıştım her tarafım ağrıyor.. Diyorum kendi kendime ulen sanane sen misin asker sen niye oynuyorsun diye…. Ama banane diyemiyoruz biz.. Çünkü biz Yalihüyüklüyüz ve bunlar bizim adetlerimiz.. Ya gerçekten öyle güzel adetlerimiz var ki bizim..Mesela geçen asker şenliği var denildi, hopörler bağırdı genci yaşlısı işi olan olmayan herkes ordaydı..

Elinde işi olan bile bırakıp koşmuş oraya… Sebeb belli, amaç her ne kadar biraz eğlenmekte olsa benimde çorbada tuzum olsun diyenler çoğunlukta her zaman.. Herkes elinden geldiğince yardım etmeye çalıştı çocuklara.. Herkes ekonomisine göre elini cebine attı.. Elini cebine atmayanlarda gönülden destek verdiler eminim… Askerlerimizde ellerinden geldiğince bir şeyler yapmaya çalıştılar.. Ağlayanlar eğlenenler kahkaha atanlar her duyguyu yaşayan insanlar vardı orada… Çünkü ateş düştüğü yeri yakarmış.. Asker anası olmayan asker çocuğu şiir okurken, arkadaşları ile oynarken, şarkı söylerken kimse onun kadar duygulanamaz.. Çünkü onun içinde ne fırtınalar esiyor kim bilir. Sadece bununla da değil anlatacaklarım.. Konvoy yapıyorduk askerler için bazen, her asker evinin önünde naralar atıyorduk… Hepsi camlarda el sallıyorlar.. Yaşlılar bile en içten tebessümleri ile selamladılar bizleri.. Sevincimize coşkumuza onlarda katılıyorlar balkonlardan. Bizi çaya davet ediyorlar.. Evlerindeki sıcaklığı bize de yansıtıyorlar.. Öyle güzel öyle bambaşka bir duygu ki bu.. Hiç muhabbet etmediğiniz insanlar bile o anı gördüklerinde her şeylerini verebilirler inanın… Herkes asker yemeğine çağırıyor… Gelin bu akşam bize buyurun diye.. Maksat yavrularını arkadaşları ile beraber yemek yedirmek. Her yiğidimizi halkımızın yaptığı dua ile uğurluyoruz.. herkes geliyor.. Başka yerlerde ise aile kendi çocuğunu alıyor 3-5 te yakınını haydi hayırlı yolculuklar gönderiyorlar kınalı kuzularını.. Oysa bizde herkes yüreğindeki hüznü, gözlerindeki coşkuyu yansıtıyor etrafına.. Gidince de bitmiyor hiçbir şey daha bu işin bulguru var afyonu var.. Ağlayan anaya tesellisi var.. Herkes kendi oğlu gidecekmiş gibi benimsiyor bu olayı. Amaç belli yardımlaşarak hüznü acıyı gideri vs her şeyi en aza indirebilmek.. Ve bunu başarıyoruz gerçekten.


Sadece bunlar mı adetlerimiz. Allah geçinden versin bir yakınımız öldüğü zaman bizim köyümüz tüm halkıyla seferber oluyor… Kimisi sala veriyor kimisi mezar kazıyor kimisi cenazeyi yıkıyor kimisi teselli ediyor.. Cenaze sahiplerine hiç iş yaptırmıyoruz.. Her yerden yemekler geliyor.. Cenaze sahipleri üzgündür bir şey hazırlayamazlar. Bari biz hazırlayalım diye.. Herkes elinden geldiğince yükü hafifletmeye çalışıyor işte. Ama başka yerlerde cenaze kaldırmak dünyanın parası.. Oysa bizim halkımız imece usulü ile her şeyi hallediyor.. Sanki kendi cenazesiymiş gibi elinden geldiğince yardım ediyor.. Çok güzel ya… Çünkü biliyor eğer bir gün aynı şey başına gelse aynı şeyleri onlarında yapacağını.