Bizim oralarda dereler

Bahar gelir coşuverir dereler,
köpük, köpük atlar taşların üzerinden sular,
bağ araları, şenlenir,
kuşlarımız şenlenir, derelerin neşesinden,
Ve karın verir suya doymuş güneşe hasret toprağımız,
aaçların arasında babarı bekleyen,
kokar kara toprak evlek, evlek işlenirken,
geliince ilk bahar bizim oralarda.

Önce üveyikler çıkar ortalığa,
gezinir mandallarda, ibibiklerle beraber,
serçeler,
kargalar işler toprağı,
mandal, mandal gezerken insanın arkandan.
Ve teyinler (sincaplar) başlar ceviz dallarında öterek daldan dala sekmeye,
öterler de onlar durmadan,
Sen seslerini duyarsın o teyinlerin
taa en az birkaç saatlik, ötelerinden.

Ve artık azmıştır dereler,
bağ arasının nağmeleri söylenir,
azgın derelerinde.

Bir haftada, yeşeriverir uykudaki ağaçlar,
toprak ısınmış uyanmıştır derin kış uykusundan,
önce domurur sonra sürgüne başlar,
salkım saçak selvi söğütler,
ve dere kenarlarındaki cevizler,
mandal,mandal dolaşan karaağaçlar,
eğer de dallarını su içer,
derelerin buz gibi kar sularından.

Hale, hale dökülür,
gün ışığı,
derelerin göletlerine,
birbirine yaslanmış ağaçların dal aralarından,
yanar, döner suyun içinde,
ışıl, ışıl parlayıp dans ederken,
kurşuni renkli tılsımlı ışıklar.

Bir başka çağlar,
bir başka çağlardır bizim bağlardaki dereler,
nağmeler halt etmiştir, şarkılarınız halt etmiştir,
biir türküdür, bir ağıttır her derenin kendibaşına çağlayışı,
baharda coştukça coşar da,
ninni olur yorguna, gölgede uyurken,
bizim oralarda çağlar da dereler.

15 temmuz 2010