Bizim Oralar Şiiri - Eylem Çelik 2

Bizim oralar tuhaftır İkbal ablam
Hamile kadına vakitsiz derler
Her bebe vakitsizdir sefalete
Oya boncuk bilmem ben mesela ama güzel yama öğretti annem bana
Hiç bir yırtık dik duramaz yamacımda
Ondan zaten bir ipliğimi çeksen kırk yama sökülür ruhumdan
Misafir gelince çocuklar çekilir sofradan
Bize hep kırıntıları yedirdiler İkbal ablam
Ondan böyle mütevaziyim ben aşk konusunda
Çocuklar çocuk olmakta zorlanır bizim orda
Toprak olur, buğday olur ve biraz yoksul olur
Bizi biraz erken büyütür hayat
Ondan şimdi 30 yaşında ki bir nine gibi bakışlarım
Ama Allah’ı var çok güzel yağar yağmur
Düşen her damla sevişir toprakla
Ve öyle bir kokar ki toprak insanın ciğerine ciğerine
Ben de zaten yağmurdan öğrendim koklayarak öpmeyi.
Ve adamlar İkbal abla
Kahveler dolusu tütün kokulu adamlar
Adamlar mütemadiyen önce ölür bizim orda
Dul bir sitemdir kadın olmak
Nasırlı elleriyle önlüğünde ki ekmek kırıntılarını toplar duvar diplerinde yaşlılık
Başını ne ağrıtayım işte
Azla yetinmeyi, yalnızlığa boyun eğmeyi yama yapmayı,çok sevmeyi ve az şikayet etmeyi öğretirler
Ondan gökyüzünü bile yamadık yağmur sonraları
Gökkuşağını kovalayarak koştuk buraya kadar onca coğrafyayı..